Seni sevmişim Frankfurttaydi, Laternaydı Hep aynı şarkıyı çalardı. Kırmızı bir mumdun şamdanına yakışan Hayata benzeyen bir yanın vardı Zümrüt kakmalı hançerimi elimden alan. Sanırım karanlık bir kömürlükte Güneşli bir sabahtın. İçime dokunan Bir halin vardı ölüme benzeyen Gözlerimin buğusuna yazamadığın Adın vardı. Rutubet kokusuna sıkışan. Bakımsız bir bahçe görüntüsüydün. Yüzünün çitlerini onarırdım, Çiçeklerini sulardım, Ruhunu beslerdim arsenikle Tam yükselirken tutup öperdin ruhumu sen. Mavi kuşlar düşlerdim, Mavi çocuk mezarları, Mücevherler mavi Alfabeler çimlerin arasına sinen Kelimeleri kanatan bir yanın vardı Bir lalenin sesine benzeyen İhmâl edilmiş çocukluğun Epeski bir yoksulluğun yamalarını yüzünde taşırdı Kimse öpmezdi kimse Yüzünün titrek sesini dinlemezdi İçime dokunan bir halin vardı Yalnızlığını kazısam altından Vahşi bir puhu kuşu çıkardı. Hayata benzeyen bir yanın vardı Puslu bir güne saklanan karanlık Bir suskunluğu ikiye ayıran Bir tabelaydi Frankfurttaydı Seni sevmişim bir Laternaydı Hep aynı şarkıyı çalardı..

Pulbiber MahallesiDidem Madak · Metis Yayıncılık · 20079,1bin okunma

·

97 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hüdaver Kozan