Herkes kendi rüyasında da bir ben yoldayım. Yol akıyor da ben hep yerimdeyim sanki. Ölüme bunca yaklaşmışken git git bitmiyor zaman. Ben değil, yolun kendisi geçiyor tren camından...
Sen beni hep dünkü geceden uykusuz sandın, oysa bir ömür uykusuz kaldım ben. Uyku dediğin ne ki, ölümün kız kardeşi. Uykunun ölümden tek farkı rüyalar belki de. Ama bir kere bile yüzünü rüya etmedin bana. Kuyruklu bir yalan olup çıktın bu dünyada.