Yıldızın parlamayı sürdürmesi, çekirdeğinde meydana gelen, hafif elementleri ağır elementlere çeviren ve süreç sırasında enerji açığa çıkaran nükleer tepkimeler yüzündendir. Bir yıldız ne kadar ağırsa kendisini taşımak için nükleer "yakıt"ını o kadar hızlı yakmalıdır; işte bu nedenle ağır yıldızlar kısa ömürlüdür. Büyük Patlamadan sonraki yaklaşık 250 milyon yıl içinde, ilk yıldızlar yakıtlarını tüketip bahsi geçen ağır elementlerin bazılarını içeren dış katmanlarını yakınlardaki gaz bulutlarına saçarak patladı. Patlamalardan kaynaklanan dalgalar daha fazla bulutun çöküşünü tetikledi ama artık çöken bulutlar, daha fazla ışınımın kaçmasına izin veren ağır elementlerin varlığından dolayı öncekilerden daha çok büzüşebiliyordu. Bulutlar büzüştükçe daha küçük parçalara ayrıldı. Bunlar, bugün Samanyolu galaksisinde gördüklerimize benzeyen ilk yıldızları meydana getirdiler. Gerçekten de galaksimizde gördüğümüz bazı yıldızlar galaksi oluşumunun bu erken evresinden kalmış olabilir. Galaksimizde çok az ağır element içeren en yaşlı yıldızların 13,2 milyar yıldan daha yaşlı olduğu tahmin edilmektedir, bu da Büyük Patlamadan sonraki 500 milyon yıl içerisinde oluştukları anlamına gelir. Yalnızca çok düşük oranda ağır element içeren (terimin astronomik anlamında "metal" yoksunu) yıldızlar tarihsel nedenlerle Popülasyon II adıyla bilinmektedirler.
Sayfa 77Kitabı okudu
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.