"Hep kötü olmaya özendim ben. O kadar çok kötülük gördüm ki sonunda ben de onlar gibi olayım, bitsin bu acı dedim. Dışım olsa da içimi bir türlü kötü yapamadım. İnsanları kırdıkça, üzdükçe, perişan ettikçe kendime daha çok kızdım. Kendime kızmak hiçbir şeyi düzeltmedi. Onlar, onları affedemediğimi sandılar ama ben kendimi affedemedim. Sonra her şey birbirine karıştı. Onlar kim, ben kimim bilemedim. Yüreğime oturdu bir şey, kalk dedim kalmadı."
Sayfa 60 - Remzi KitabeviKitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.