Terapi gören insanları hep şaşırtan tuhaf şey de, eşlerine duydukları kızgınlığı, düşmanlığı ve hatta nefreti itiraf ettikten, onları bir saat boyunca azarladıktan sonra, ellerinde kalanın eşlerine duydukları sevgi hisleri olmasıdır. Hasta olumsuz duygularla için için yanar, ama kısmı olarak bilinçdışında, bir beyefendiye yakışır bir biçimde hislerini kendine saklamış olabilir; fakat saldırganlığını bastırırken ona olan sevgisini de bastırmış olduğunu görür. Bu o kadar açıktır ki neredeyse bir tedavi kuralı haline gelmiştir. Dr. Ludwig Lefebre buna "olumsuzu katma" der ve olumlunun da dışarı çıkabilmesi için bu şarttır.
Burada olan, insan bilincinin kutuplu olarak işlediği gerçeğinden daha fazlasıdır; olumsuz dışarı çıkıncaya kadar olumlu da çıkamaz. Bu yüzden analizde olumlunun da kendi başına ortaya çıkacağı ümidiyle –ki kuralı haklı çıkaracak sıklıkta doğru çıkar– olumsuz incelenir. Bu, daimonikle yüzleşmede ve onu kabullenmedeki yapıcı değerdir.
Sayfa 182Kitabı okuyor
·
1 artı 1'leme
·1.056 görüntüleme
Kısacası kurunun (olumsuzun) yanında yaş (olumlu) da yanıyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.