Elerimi, kollarımı şu ağaca sımsıkı bağladın
Ama orda duran ben değilim, sadece bedenimdir,
Zavallı kardeşim Abdilhan!
.. Benim ruhum rüzgâr olup uzaklara gitti,
Sonra yağmur olup toprağa karışt,
Sevgilimden asla aynı değilim,
Ben onun saçlarıyım, nefesiyim..
.. Sevgilim gün doğarken uyandğında
Bir dağkeçisi olup ineceğim dağlardan.
Bir kayaya cikip dikilecek.
Onun çadırdan çıkmasını bekleyeceğim.
O ocağı yaktığı zaman ateşinin dumanı olacağım,
Çevresinde dolanacağım!
Atını dörtnala sürüp giderken
Dere geçidini geçerken
Su olup atının toynakları altında sıçrayacağım.
Yüzüne, ellerine serpileceğim
Sevgilim türkü söyleyende
Onun sesi, türküsü olacağı
Sayfa 346Kitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.