Söyleme Bilmesinler de bir soluk da okudum.
Aynı bizi anlatmış. Kendi kafamızda oluşturduğumuz 1. Derecede akrabalarımız ile ilgili varsayımların ne kadar da saçma olduğunu, yargılamadan ve gerçekten konuşarak aramızdaki o buz dağlarının nasıl da bir saniyede eriyebileceğini o kadar güzel anlatmış ki okurken aaa! aynı benim aile diye geçirmedim değil:))))
Ve kitabın bence en can alıcı noktası her ne olursa olsun, sonu neye varırsa varsın aile olarak birbirimize asla yalan söylemememiz. Yalansız bir hayatın insanı yormayacağını iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Karşıdan ne kadar mükemmel görünen insanların içlerinde nasıl sorunlarla baş ettiğini düşünerek bundan sonraki hayatımızı yön vermemiz dileğiyle…
Kitapla kalın…