“geleceğin” şerefine içtik. Oh, bütün varlığı öyle hayat doluydu, öyle de yaşamak istiyordu ki! Ama böyle neşelenmemize şarap sebep olmamıştı, çünkü yalnız ikişer kadeh içtik. Bilmem neden en sonunda kendimizi tutamayarak gülmeye başladık. Büsbütün başka şeylerden konuşmaya başladık; birbirimize gülünç hikâyeler anlatıyorduk. Gülüşümüzde, anlattığımız hikâyelerde hiçbir kızgınlık, hiçbir alay yoktu, neşe içindeydik. Beni bir türlü yanından bırakmak istemiyordu: “Otur otur, biraz daha otur!”
Sayfa 623Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.