Çünkü benim için mutlulukla mutsuzluk arasında böyle büyük bir ayrım yoktur. Gerçekten mutsuzluk dediğimiz şey, yaşamımızın içinde değil, biraz ötesinde, kenarında durur hatta bu yüzden karıma karşı daha dikkatli, daha ilgili olduğumu da söyleyeyim. Elbet karşıdan bakıldığında, benim bu davranışım, bir kendini bağışlatma, pişmanlık duygusunun sayılabilir. Ama bu yüzden beni bağışlamaya kalkmadı. Tam tersine ben de kendi Mutsuzluğunu somut nedenini görmekle haklılığını pekiştirdi ve yaşamını anlamlandırdır. Artık hayal kırıklığına uğramış,, aradığını bulamamış bir kadındı o. Böyle gidecekti. Memnundu.
Sayfa 64Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.