"Parmakları neredeyse yere değecek kadar yataktan sarkan Kerem'in sağ eli kandan kıpkırmızıydı. Fal taşı gibi açılmış gözlerle yatağa baktı Şerif. Arkadaşı bugüne kadar yüzünde hiç görülmeyen dingin bir ifade içinde bakışlarını tavanın kartonpiyerine dikmiş, öylece yatıyordu. Tartışırlarken söylediği sözler çınladı kulaklarında: "Yarın çok geç olabilir."
Sayfa 159 - ŞerifKitabı okudu
·
158 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.