18-20 li yaslarimda belli bir olgunluga ulasmanin, o zamana kadar biriktirdiklerimizin kaliciligi ve bunlarin evrensel dogrular olmasi cok onemli gibi geliyordu. Kisiligimizin kabul edilmesi ve belli bir arkadas cevresi olmasi icin bunun boyle olmasi gerektigini dusunmusumdur hep. Biraz daha yas alip evlendigimde insanin en sevdikleriyle bile imtihan olabildigini, bazen istedigi bazi seyler icin istemedigi durumlara maruz kalmak zorunda oldugunu, tahammul gelistirdigini, yeri gelip olumlu ruh halini degistirebildigini gordum. Anne oldugumda ise tamamen saskinliga ugradim; cocuklar her an degisiyordu. Degisklmedikleri ve hep verici kaldiklari alanlar sevgileri, birlikte olma istekleri ve merhametleriydi. Cunku geri kalan hersey disarida ve disaridan gelmeye devam edecek. Bu kitap birkac çarpıcı sözü saymazsak basit bir psikolojik roman gibi gorunebilir. Ama insanin isterse eger kisa surede ya da uzun surede farketmez cevresine degil kendisine bakis acisina ait olan gozlukleri cikardiginda; kendisine net bir sekilde baktiginda neleri halletmek icin beyninin onu goturecegi bircok farkli yolu oldugunu gorebilir. Yillar once bir Tedx konusmasinda gencecik bir kiz annesinin uzakdogu seyahetinden neyi getirdigini sordugunda annesinin sunu getirdigini belirtmisti; "Baskalarinin hayatlarina harcadigim sureyi kendime harcamayi." Bazen cocuklar gibi olmaliyiz sevinclerimizde coskulu ve uzuntulerimizde gecici.Kitapla ilgili pek bir sey yazmadim ama bana hisstlettirdigi bunlar oldu. Herkes umarim kendine ait ciksrimlari okurken yapar.

Tanrı Daima Tebdil-i Kıyafet GezerLaurent Gounelle · Pegasus Yayınları · 20136,3bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra nur satir