18-20 li yaslarimda belli bir olgunluga ulasmanin, o zamana kadar biriktirdiklerimizin kaliciligi ve bunlarin evrensel dogrular olmasi cok onemli gibi geliyordu. Kisiligimizin kabul edilmesi ve belli bir arkadas cevresi olmasi icin bunun boyle olmasi gerektigini dusunmusumdur hep.
Biraz daha yas alip evlendigimde insanin en sevdikleriyle bile imtihan olabildigini, bazen istedigi bazi seyler icin istemedigi durumlara maruz kalmak zorunda oldugunu, tahammul gelistirdigini, yeri gelip olumlu ruh halini degistirebildigini gordum.
Anne oldugumda ise tamamen saskinliga ugradim; cocuklar her an degisiyordu. Degisklmedikleri ve hep verici kaldiklari alanlar sevgileri, birlikte olma istekleri ve merhametleriydi. Cunku geri kalan hersey disarida ve disaridan gelmeye devam edecek.
Bu kitap birkac çarpıcı sözü saymazsak basit bir psikolojik roman gibi gorunebilir. Ama insanin isterse eger kisa surede ya da uzun surede farketmez cevresine degil kendisine bakis acisina ait olan gozlukleri cikardiginda; kendisine net bir sekilde baktiginda neleri halletmek icin beyninin onu goturecegi bircok farkli yolu oldugunu gorebilir.
Yillar once bir Tedx konusmasinda gencecik bir kiz annesinin uzakdogu seyahetinden neyi getirdigini sordugunda annesinin sunu getirdigini belirtmisti;
"Baskalarinin hayatlarina harcadigim sureyi kendime harcamayi."
Bazen cocuklar gibi olmaliyiz sevinclerimizde coskulu ve uzuntulerimizde gecici.Kitapla ilgili pek bir sey yazmadim ama bana hisstlettirdigi bunlar oldu. Herkes umarim kendine ait ciksrimlari okurken yapar.
Cok iyi degil ama cok kotu de degildi.
Oz buyucusu ve ona gelenlerle ilgili hikayeyi biraz sacma, biraz modern tarzda okumak istiyorsaniz evet okunabilir. Vakit kaybi demek istemiyorum ama Seemore disinda kimseyi sevemedim pek.
OzAdam Fawer · April Yayıncılık · 20176,8bin okunma
Bazen okuma hevesinin önündeki engel kendimizle ilgilidirin cok guzel açıklandığı bir eser olmus.
Ilkokuldaki 1 ve 2.ci siniflara, özellikle okumayi sevmeyen bir oglunuz varsa tam ona gore diyebilecegim bir kitap.
Evet sevdigim ve tekrar okumak istedigim kitaplardandi. Ama sonu bana yinede sacma geldi.
Arnie ve Dennis yedikleri ictikleri ayri olmayan iki arkadastir. Bir gun gectikleri yolda eski bir Plymouth Fury marka araba gorurler. Hersey olabilirdi, ama hayatlarini mahvedeceklerini tahmin dahi edemezlerdi.
Arabayla ilgili yazilan sonunun tamamen bitirilmemis olmasi bu tur kitaplarin sonlarinda tekrsr olabilir duygusuyla karisik gerilimi yitirmeme korkusudur. Ama bence insan bazi seylerin bittigini ve geri gelmeyeceginide dusunerek sevinmeli.
ChristineStephen King · Altın Kitaplar · 20191,360 okunma
O saheser filminde bile olmayan detaylari görmek cok guzeldi.
Arka kapak yazisindan bahsetmeyecegim. Ama burada sadece idamliklara eslik etmek yok sanki onlari sakin tutmaya calisirken bir yandanda normallestiriyorlar gibi geldi kitabi okuyunca. En ilgincide gercektende farkedilmeyecek biri olan John Coffey'nin odul gibi kabul ederek ugradigi adaletsizlik.
Filmde de kitapta da agladim. Keske sonunda Paul Edgecombe icin bir mezar tasi goruntusu olusturulsaydi bence cok daha iyi olurdu.
Yeşil YolStephen King · Altın Kitaplar · 20217,9bin okunma