Krampon izleri çok netti, belli ki hâlâ acıyordu. Hemen ayağa kalktı, minik şortu izleri tekrar kapattı. “Bunu nasıl yaptın?” dedim. Her zaman olduğu gibi doğrudan gözlerimin içine baktı, gülümsedi ve “Düştüm” dedi, bakışlarıyla “Öğretmenim, asla bilemeyeceksin” diyordu. Sonra “Çok sakarım” diye ekledi. Ama bunlar artık onun sözcükleri değildi, her türlü sıkıntılı durumda yararlanabileceği nakarattı.
Sayfa 67Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.