Kendimize milliyetçi bir kimlik giydirilmesini kabullendiğimiz anda, ona teslim olmuş ve bizi kurban durumuna getirmesini kabullenmiş oluruz.
Elbette ki bir ülkeyle ve gelenekleriyle özdeşleşmek, ortak deneyimleri, umutları, sevinçleri ve yasları paylaşmak insanlara bir birlik ve güvenlik duygusu veriyor. Biz bedensel ve ruhsal gelişimimiz için diğer insanlara ihtiyaç duyan toplumsal varlıklarız. Ancak insanın kendi yetersizlik duygusundan kaynaklanan ve onu bir iktidarla özdeşlemeye götüren durum, empatinin yitimine yol açmaktadır.
İster sağdan, ister soldan gelsin, faşizm buna çok uygun bir örnektir. Organize suçlular arasında veya orduda yerini bulan parçalanmış birey, otorite sembolleriyle özdeşleşmesi sonucu emirlere boyun eğmeye hazır hale gelir.
·
212 görüntüleme
Orhan Koçak'ın tarifiyle milliyetçilik:
"Kendi yetersizliğimizi sevmek (…) toplu varoluşumuzun yetersizliğine (bir yetersizlik olduğunu tam da unutmaksızın) saygı duymamızı, bağlanmamızı sağlamak."
"millet bir büyük suç etrafında birleşmiş, kaynaşmış, halvet olmuş insan topluluğudur, büyük suçun küçük hisseli ortaklarını da içerecek biçimde." Bunu da oldukça yerinde bulmuştum, devamı olarak eklemek isterim.
4 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.