Umut bu, alır gerçeğin ötesine götürür, yol kenarına atar adamı. Dön dönebilirsen. Böyle laflar edince, şiir gibi konuşuyorsun diyorlar, şiir değil ki bunlar diyorum, kafam karışık. Arada kafiyesi tutuyor farkında olmadan, o da başlangıç seviyesinde şizofreni belirtisiymiş. Doğru bir bilgi mi bilmiyorum ama kadınlar bu hikâyeyi seviyor (Beni değil, hikâyeyi). Hem de güzel kadınlar. Elleri güzel, dudakları nemli, ayakları pembe, sesleri hüzünlü, tenleri kadife... Anlatsan şiir olurlar.