Yalnız bir kasaba. Bütün vadi kasabaları böyleydi: umutsuz, gizemli bir şekilde kalıcı olmayan, hapsolmuş hayatlar; küçük tel örgülerin ve derme çatma kireç sıvalı duvarların ardına tıkılmış, karanlığa karşı barikat kurmuş, bekleyen insanlar. İleri geri salınırken kemiklerime sızan hüznü hissettim , insanoğlu için ; yaşlanan,sürelerinin dolmasını bekleyen annemle babamın evindeki yanlızlığın acısını.
Sayfa 49
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.