Anayol, armağan, aydın, duyum, katıksız, olağan, olgun, onarmak, onay, oturum, örnek, sayı, tüketmek gibi kelimeler kolayca benimsenmişti. Aslında tüm aydınları rahatsız eden bir mesele vardı: iş kısa zamanda çığırından çıkmış, dilde tasfiyecilik hareketine dönüşmüştü. Lügat Komisyonu, yabancı saydığı her kelimeyi atıyordu.