"Haklısınız ... haklısınız ... " diye düşünüyordu. "Yüzüme tükürseler yeridir ... şimdi adamın elini sıktım bir de! Hem de üçünün birden, ama o hergelenin içlerinden biri olduğunu biliyorum ... ve ağzımı açmadan onunla aynı masada oturuyorum ... onun kafasını kırmıyorum ... hayır, kafasını kırmak yerine nezaketle elini sıkıyorum ... Haklılar, benimle alay ediyorlarsa çok haklılar ... Sanki burada yokmuşum gibi kendi aralarında nasıl da rahat konuşuyorlar!.. sanki çoktan toprağa girmişim gibi ... ayrıca Erna da, annesi de tek kelime Fransızca anlamadığımı gayet iyi biliyorlar ... ikisi de, ikisi de biliyor bunu, ama şurada otururken o kadar da gülünç düşmeyeyim diye, görünüşü kurtarmak için bile bir şey sormuyorlar, bir şey söylemiyorlar bana ... korkunç gülünç durumdayım ... Onlar için havayım ben ... hava ... tatsız bir askıntı, bir yük... rahatsız oldukları, utandıkları bir şeyim... beni sadece para kazandığım için başlarından atmıyorlar ... para ... para ... onları parayla ben yozlaştırdım şu pis, zavallı parayla ... lanet olasıca para ... Karım, kendi çocuğum benimle tek kelime konuşmuyorlar, gözleri sadece bu avareleri, bu süslü, tüysüz züppeleri görüyor ... nasıl da gülüşüyorlar... sanki heriflerin elleri üzerlerinde dolaşıyor da gıdıklanıyorlarmış gibi ... Ve ben bütün bunlara katlanıyorum... Burada oturmuş kahkahalarını dinliyorum... tek kelime anlamıyorum ve kalkıp yumruğu basmak yerine oturmaya devam ediyorum ... gözlerimin önünde çiftleşmeye başlamadan önce bastonumu indirip hepsini dağıtmak yerine ... bütün bunlara izin veriyorum ... sesimi bile çıkartamadan şurada budala gibi, ödlek gibi oturuyorum ... ödleğim ben ... ödlek ... "
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.