Konsolun üstündeki meyve tabağından ceplerini doldurmuştu ve şimdi rasgele nişan almadan elma üstüne elma atıyordu. Bu küçük kırmızı elmalar elektrikliymiş gibi yerde yuvarlanıp duruyor ve birbirine çarpıyordu. Hafifçe fırlatılmış bir elma Gregor'un sırtını sıyırıp zarar vermeden kayıp düştü; ancak onun hemen ardından gelen bir elma Gregor'un sırtına olduğu gibi saplandı. Gregor kendisini, o hiç beklemediği inanılmaz acı, sanki mekan değişikliğiyle geçecekmiş gibi sürüklemek istedi; ancak kendini olduğu yere çivilenmiş gibi hissetti ve tüm duyguları karmakarışık bir şekilde yere yığılıp kaldı. Gregor son bakışıyla sadece odasının kapısının nasıl açıldığını, çığlık atan kız kardeşinin önünden telaşla geçen annesini -üzerinde sadece bir gömlekle; çünkü kız kardeşi onu baygınken rahat nefes alabilmesi için soymuştu-, sonra annesinin babasının üzerine nasıl yürüdüğünü ve kuşakları açılmış eteklerinin yürürken art arda yere nasıl düştüklerini, yere düşen eteklerine takılarak babasının üstüne atlayıp onunla bütünleşerek nasıl sarıldığını -artık Gregor'un gözleri kapanmak üzereydi -elleri babasının boynunda Gregor'un hayatını bağışlaması için nasıl yalvardığını gördü.
Sayfa 51Kitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.