Öne Çıkan Yorum
Kimseye güvenmemek.Sıkı bağlar kuramıyorsun ve arada ince bir ip oluyor hemen kopuyor ve yalnızlaşmak iyi geliyor.
1 önceki yanıtı göster
Güvenemediğin kişiye inanmıyorsun,duygularını,fikirlerini ,doğruları anlatma gereği olmuyor.Giderek kabuğuna çekiliyorsun.
Arkadaşlarının yanında şen-şakrak olursun, anıra anıra gülersin. Birkaç espri yaparsın; “he he çok komiksin lan” tepkisine maruz kalırsın. Çok ağır gelir sana o kelime, anlayamazlar. Güler geçersin. Zira bilmezler yalnızlığını örtbas etmeye çalıştığını. Anlatırsan; “İş sandığın gibi değil birader” deyip söze başlarlar ve daha çok nefret edersin ondan. Kelimeleri tiksindirir seni. Tahammül edemezsin yüzeysel samimiyetine.
İnsanın içinde olmadığı yalnızlıktır. Yani büsbütün dışında olmak gerek görmek için..
Nasıl dışında?
8 sonraki yanıtı göster
Biri çıkar yalnızlıkla ilgili bir kaç tespit yapar; “aa evet lan! beni anlatıyor” dersin, tatmin olursun. Sen onu kelimeye dönüştürememiştin zira. Şimdi ise ismi konulmuştur o hissin. Peki ya içine düştüğün yalnızlığı anlatan hiçbir kelime yoksa! Sözcüklerin bunu ifade etmeye gücü yetmiyorsa! N’aparsın? Daha beter olursun.
Hissettiremezsin yalnızlığını… Paylaşılmayan tek şeydir belki de. (alntı)
Tarifi mümkün değil işte insanın yalnızlığı kendine. Herkes farklı yaşar. Kelimeler herkese hitap etmez bu yüzden.
Etrafında onlarca insan olduğu halde köşene çekilip sadece giden günleri izlemek...
Bu yorum görüntülenemiyor
Yalnızlık, kişinin tüm düşündüklerini sadece kendisine söylemesidir.
İçsel hesaplaşma yani
4 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.