Suç bizde mi gerçekten
Bir veli bana çocuğun her gece yatağa cep telefonuyla girdiğini, uyumadan önce mutlaka bir iki saat oyun oynadığını ve bunu engelleyemediklerini söylemişti. Sonra aramızda şöyle bir diyalog gelişti;
“Çocuğunuz salonda meyve yerken çekirdeklerini etrafa fırlatıyor mu?”
“Yok artık hocam, o kadar da değil! Bizim problemimiz telefon.”
“Peki, eline boya kalemini alıp evin duvarlarına resimler çiziyor mu?”
“Ha ha ha! Çocuk on iki yaşında hocam. O yaşı çoktan geçti.”
“Okul kıyafetiyle mi yatıyor, pijamasıyla mı?”
“Okul kıyafetiyle mi? Annesi duman eder valla!”
“O zaman sıkıntı sizde.”
“Nasıl yani?”
“Siz biraz önce sorduğum şeylerin yapılmaması gerektiğiyle ilgili çok net bir tavır sergilemişsiniz ve çocuğunuz da ikna olmuş. Ama yatağa cep telefonuyla girme konusunda sizin de kafanız karışık gibi. Yani daha siz ikna olmamışsınız. Eğer bunu asla olmaması gereken bir şey olarak görseydiniz, çocuğunuz da yapmazdı.”
Gerçekten de böyle! Eğer evinizde çocuklar bazı kurallara uymakta zorlanıyorsa, önce sizin bu kurallarla ilgili zihinsel durumunuzu gözden geçirmeniz lazım. Çünkü herhangi bir konuda yetişkinlerin kafası karışıksa, çocuğun o konudaki kuralla barışık olması mümkün değildir.
On iki yaşındaki çocuğunuz salonda sigarayı yakıp, “Anne, bana bir orta kahve yap!” dediğinde vereceğiniz tepkiyi düşünün! Sonra da cep telefonuyla yatağa girdiğinde verdiğiniz tepkiyi…
İşte çocuğunuzun evde neyi yapıp yapmadığı, bu iki tepki arasındaki farkta gizlidir.
Salih Uyan
·
1 artı 1'leme
·721 görüntüleme
Kesinlikle katılıyorum, %60 veya %70 ebeveynlerde bence
Bizler bunu terapide priz metaforu ile anlatırız bazen. `Dlyelim ki çocuğunuz gitti elini prize soktu veya elinde sivri bir şey ile prizi kurcalamaya başladı ne yaparsınız? ' Ebeveyn buna müsade etmeyeceğini ve müdahale edeceğini belirtir. Teknoloji kullanımında yeme alışkanlıklarında veyahut daha farklı problemlerde aynı tutumu neden sergilemediği kısmı ve bunun sorumluluğunu alıp almama kısma ebeveyne kalmış bir şey... Ebeveynlik " Tecrübe edilmeyen, acemiliğin olduğu" dlye tanımlayanlar var. Gerçekten zor bir rol ve duygusal boyutu daha fazla olan bir şey. Bu kısmı da gözardı edemeyiz ama çocuktan davranışından çoğu zaman ebeveyn sorumludur. "Bu zamanın çocukları/gençleri" dlye başlayan cümlelerde acayip tetikleniyorum ve " Acaba onları kim bu hale getirdi biz yetişkinlerin bu konudaki etkisi nedir ?" dlye soruyorum bu cümlenin sahibine çoğu zaman. Bunu sadece sosyal medya, arkadaş çevresi, çocuğun karakteri ile açıklarsak çok yanılırız ve yapabileceklerimiz kısmında sorumluluk almayıp o çocukların/gençlerin daha fazla kaybolmasına yol açarız...
Bir yerde okumuştum ama nere hatırlamıyorum. Gençler de kendilerine rol model bulamamaktan daha doğrusu büyüklerin kendilerine iyi model olamadıklarından yakınıyorlardı. Çok sevdiğim bir deyim (söz) ne desiniz deyin " çocuklar kulaklarıyla değil gözleriyle terbiye olunur" mihvalde bir söz 😂
5 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.