Gün doğar ama batmasını da bilir, hiçbir korkusu yoktur. Oysa küçük utanmaz adam emindir kendinden. Ve gün batar, bir ay saplanır göğe ama küçük ve adam olan geceyi karanlık zanneder, deniz olmayı reddeder ve yakamozun harikuladeliğini bir kenara itip kirli derelerin döküldüğü bir ırmak oluverir. Ne ya vurulur bu adamın karanlığına ne bu karanlıkta yakamoz oluverir. Biliyorsunuz ay’a bir adam çıktığından bu yana ‘’Paspas kirlendi zaten, bir de biz silelim!’’ le başlayan ama kendine bu paspastan yenilerini üreten bir evren yarattı bu utanmaz adam. Kirli ayaklarını sildikçe mutlu olan ama her geçen günkü hırsıyla tersine dönen ve alçağındaki pisliği alnına sürerek gövde gösterisi yapan bu adama acıyla gülümseyen bir ay’ı, bazen hilal bazen dolun olarak yeryüzünden seyre dalmak ümidimi artırır, işkencemi azaltır, çünkü kibir kötülüklerin sonudur.
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.