Eğer deneyim terimi ışığın tümüyle dışlandığı bir durum için kullanılamaz olmasaydı, gece tam da il y a'nın deneyimlenmesidir diyebilirdik.
Neyin var olduğunun önemi olmaksızın, (yağmur) yağıyor ya da (hava) sıcak derkenki gibi kişisiz bir biçim olan Il y a'ya bir ad ekleyebilmeksizin, genel olarak il y a'dır bu Il y a 'nın anonimliği temeldir. Zihin, kavranan bir dışarısı karşısında değildir. Dışarısı -eğer bu terimi kullanmaya devam edeceksek- bir içerisi ile bağıntısızdır. Dışarısı artık verili değildir; bir dünya da değildir artık. Ben adını verdiğimiz şeyin kendisi de gece tarafından istila edilmiş, kişisizleştirilmiş, soluksuz bırakılmıştır. Her şeyin ve benin yitip gitmesi, artık ortadan kaldırılamaz olana, kendimiz karar vermeksizin anonim bir şekilde ister istemez katıldığımız [on parti- cipe) olmaya götürür bizi. Olmak, kendisini dışarda bırakan olumsuzłamanın tam da bağrında geri dönerek, ve bu olumsuzlamanın her derecesinde hep yeniden geri dönerek, bir güçler alanı, kimseye alt olmayan boğucu bir ortam gibi, evrensel olarak varlığını sürdürür.
Sayfa 51 - Varolansız Varoluş / KindleKitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.