Cümleleri sevmiyordu. Hatta annesinin varlığının böylesine büyük bölümünü oluşturan bu kendini inceleme sürecine, bu sürekli insanın kendi duygularını anlama, onları güzel, uygun ya da gayretli biçimde dilde tanımlama çabasına karşı doğal bir tiksinti bile duyuyordu. Tam tersine, o sessiz kalma eğilimindeydi; yazmak şöyle dursun, konuşarak kendini tanımlamaktan bile kaçınıyordu. Tümceler üretmeyi fazlasıyla önemseyen, eylemde bulunma yeteneğinin yerini tartışmaların aldığı bir aileye, bu eğilim çok uygun düştüğü için o, hatta çocukluğundan beri ev işlerinden sorumlu tutulmuştu.
Sayfa 42Kitabı okudu
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.