Şeytanın notası
"Friedrich Nietzsche'nin 'İnsanın şeytani kendisidir' sözü, insanın içsel mücadelesini en iyi şekilde ifade eder. Bu ifade, insanın kendi içindeki kötü ve iyi arasındaki çatışmayı ele alırken, özellikle insanın kendi içsel çatışmasını, şeytanla ilişkilendirerek tasvir ettiği durumu vurgular. Odaklanmak istediğim nokta, bu sürecin nasıl işlediği; tıpkı iyiliğe karşı şeytanın insana ilettiği olumsuz vesvesesinin, insanın karamsarlık halinde kendine verdiği kötü telkinlere benzerliğine dikkat çekmek isterim. Sürekli kötü düşünce kapsamında kalıp bu ruh halini karakterize eden bir kişi bilmeli ki kendi şeytanı ile olan savaşında çoktan mağlup olmuştur."
𝓔𝓵𝓲𝓯
Yazıdığınız yazıdan anladığım şeytanın düşüncelerimizin hepsinde iyi kötü dahil olduğu ve baktığımızda hangi düşüncelerimiz de şeytanın dahil olduğunu bilemiyoruz ve bunun farkına varıp müdahale etmek buradaki kritik nokta
Yazılar yazılır iyi,kötüden.
Bunları eskiden ayırmış insan.
Söylenib kötüyü yaradır şeytan.
İyi olanları ise verir yaratan.
Bu görünüm yaranıb beyinde çoxdan.
Bunları var edir bir tek ayıran.
Ayırmak yaranmış doğru olmadan.
Onları vücuda hissdir yaşadan.
İyi,düşünmeden cevap bulduran.
Kötü ise anlamsız işten doğulan.
Hala da yaşamı anlamır insan.
Vücuda hüküm edir eskiden yalan.
Acıyı yaşadır insana yalan.
Yalanın cevabın arar her zaman.
Anlamıyor cevabı verir yaşayan.
Düşünüp cevabı arayır insan.
Acıyı yaşıyor yalnış olandan.
Gerçeği arar ki,kurtulsun ondan.
Cevabı arıyor yalanı kuran.
Beyinde fikirdir bunu başladan.
Bu fikri var edir bir tek ayıran.
Düşünür kendi var bir de yaşanan.
Diyor ki,bir de var beni yaratan.
Anlamaz hepisin hissdir anlatan.
Sözü söze ekleyib sözlerden söz yaratdı.
Sözleri arayarak sorulara bağlandı.
Sualleri yaratır sadece o,söz ile.
Soruların cevabın verer insan söz ile.
Bu dönür hey dolaşır hiç bir an durmuyor.
Bu oyunu oynayanın hiç sabrıda yaranmıyor.
Bir göre bilse onu bulacak ipucunu.
Nasıl görsün sorular arıyor ipucunu.
O kadar yanlış var ki,nasıl sakin dayansın?
Fikir izin verir ki,hele bir de yaşasın.
Geçileni yaşayıb nasıl geçip anlamır.
O,geçdiği şeylerin cevabını arayır.
İşler yaman karışık,beyin düşmüş teşvişe.
Ortada kalıb böyle,kulak verir geçmişe
İçinde edir savaş geçmişle,gelecek.
Şimdi kalmış gölgede,savaş nasıl bitecek?
Nedir gören bu geçmiş birde ele gelecek?
Bu soru çözülmeden savaş nasıl bitecek?
Geçmiş der ki bunu ben sana doğru söylerim.
Deneyimden bilirim sana yalan demerim.
Kulak verme sen ona geleceği kim bilir?
Kimden sorsan ele beni güçlü gösterir.
Bu boş konuşana sen hiç de güvenme.
Seni yalnışa saptırır benden uzak düşünme.
Gelecekse bu anda girir ele oyuna.
Bu hep böyledir seni sokar oyuna.
Sen sadece bana bak gör gelecekte ne var.
Orada üstün birine dönüşüb,değişmek olar.
Geleceği nasıl ben gösterim ki,sana ben.
Bakıp göresen orada,sen kendin nasılsın.
Ama unutma ki,sen nur her zaman gelecek.
Geçmiş ise karanlık,ışık sadece gelecek.
Bu savaşsa durmuyor hala devam edir.
Beyin karışıklık içinde hangi doğruyu deyir?
Yüz çevirsem geçmişe bilgiler elden gider.
Kulak versem geçmişe o günler nasıl geler?
Hala çözemedi bunlar nasıl var olmuş?
Bu sorular çözülmür iç karanlık olmuş.
Bakalım var mı hem geçmiş,hem gelecek?
Sorular çözülmezse ışık nasıl gelecek?
Geleceği düşünen gören nedir o,bilir?
Ama geçmişin karanlık olduğunu ne deyir?
Belki de ikisinin geçmiş kendi düşünür?
Baksın kendi bilginin dışında hiç düşünür?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.