Gecenin sonunda onu yolcu ederken bana sımsıkı sarıldı, hiçbir şey söylemedi, bir şey anladıysa bile bunu belli etmedi, sadece sessizce veda etti ve gitti.
Onunla birlikte çocukluk anılarım, gülümsemelerim ve Ervin de gitti.
Kalbinde vicdan azabının alevleriyle yaşayan, bir kartal olarak nitelendirildiği hâlde göğsünde umudun simgesi kırlangıçları taşıyan Ervin'i, ondan başkası tanımazdı.Gittigimde kimse gerçekte nasıl olduğumu bilmeyecek ve anlamayacaktı.
Çünkü herkes beni, Hera olarak hatırlayacaktı....
Sayfa 38 - Parola YayınlarıKitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.