-Yüzbaşı Faruk ,İstanbul.Beni emretmişsiniz.
-Oğlum,dün akşam Beyoğlu’nda İngiliz İnzibat Subayı Teğmen Miller’i emre rağmen selamlamamışsın.Doğru mu?
-Evet efendim.Doğru.
-Herhalde görmediğin için selamlamadın?
-Hayır efendim,gördüm.
-Niye selamlamadın öyleyse?Selamlamanız için emir verilmişti.
-Rütbesi benden küçük olduğu için selamlamadım Paşam.Askerlik törenince,önce onun beni selamlaması gerekmez miydi?
-Askerlik töreni mi kaldı a yavrum?Adamlar galibiyet haklarını kullanıyorlar.İngiliz komutanlığı bu sabah olayı protesto etti.Mesele çıkarılacak zaman değil.Hemen şu teğmeni bul da özür dile.Olayı kapatalım.
-Paşam bir de beni dinlemenizi rica ediyorum.
Balkan Savaşı’nda teğmendim,Çanakkale’de üsteğmen,Suriye Cephesi’nde yüzbaşı oldum.Ben bu rütbeleri tek başıma savaşarak almadım.Her rütbemde binlerce şehidin ve gazinin hakkı var.Onların hakkını korumak namus borcumdur.Beni affedin özür dileyemem.
-Anlamadın galiba.Harbiye nazırı olarak emrediyorum!!!
…Yüzbaşı Faruk sükunetle apoletlerini bir hamlede söküp nazırın masasına bıraktı:
-Artık emrinizi dinlemek zorunda değilim”
Sayfa 58Kitabı okuyor
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.