İnsanın kendi yıkımı karşısında altüst olması, düşünememesi ya da hareket edememesi, dondurucucu karanlıkların altında ezilmesi, bir gece sanrısına kapılmışçasına yolunu şaşırması ya da vicdan azabııyla boğuştuğu anlarda olduğu gibi terk edilmiş olması, yaşamın olumsuz sınırına, en son yanılsamayı da yok ederek aşırı ısıya eriştiğini gösterir.
Sayfa 23Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.