Ölüm gelip insanın sevdiği birini aldığı zaman başlayan acı dinmek bilmez.Onunla birlikte ne kadar güzel günler geçirdiyse,aniden başlayan kopuş acısı,gitgide azalsa da ölünceye kadar sürer.Maziye doyamamıştır.Eski mutluluklarına doyamamıştır.Dünyadaki hiçbir şeye doyamamıştır.Ama o mutluluklar,onlara doyamamış olmasına aldırmadan,ondaki saadet ihtiyacını giderip gidermediğine bakmadan,onu terk edip giderler.HİÇ BİTMEYECEKMİŞ GİBİ GELEN ŞEYLER,HİÇ BAŞLAMAMIŞ GİBİ BİTMEKTEDİR.
Sayfa 167Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.