Fairbairn'e göre asıl problem, duygusal açıdan mesafeli veya aşırı müdahaleci, tutarsız ya da dengesiz bir ebeveyn tarafından büyütülen bebeğin kaderidir. Bu durum, varlığını sürdürmek için ona bakan kişiye bağımlı olan çocuk açısından hem tehlikeli hem de acı verici bir durumdur. Bu senaryo dahilinde güvenli hissetmenin tek yolu, "kötü anneyi uzaklaştırmak" için kötü ebeveyn fikrini tümüyle bastırmaktır. Ancak yine de bir sorun çözülmeden kalır: Eğer anne tümüyle iyi ise bebek yemek veya yardım için ağladığında neden karşılık alamamaktadır? Bunun bir sebebi olmalıdır... Tabii ya! Bebek sebebin kendi kötülüğü olduğunu fark eder; iyi olsaydı tümüyle-iyi ebeveyn onunla ilgilenirdi. Bu andan itibaren çocuk, bastırılmış anne imgesine ait bütün "kötülüğü" üstüne alır ve sıkı sıkıya sahiplenir. Böyle yaparak ebeveynin tüm depresyonunu, düzensizliğini veya sadizmini ("kötülüğünü") içselleştirmiş olur, böylece iç dünyasındaki güvenliği feda ederek dışsal güvenlik elde eder.
Sayfa 125Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.