Hürü hatun, hürü hatun," diye anacık Sultan elini onun omuzuna koydu, "benim de, bu ocağında, hiçbir kerameti yok keramet toprakta, ağaçta, suda, insanlarda, böceklerde kuşlarda...iyi bak şunlara..."önündeki raftan koyu kırmızı bir şişe aldı, kapağını açtı, kokladı. Ortalığa hürü ananın hiçbir zaman duymadığı, insanın içini okşayan incecik bir koku yayıldı."işte bütün keramet bunda kırk yıldır ben bu işi iyi anladım. Keramet sende bende değil, keramet toprakta, insanlıkta."
·
80 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.