Oysa sadece hayat var ve sadece var olduğu için var.
Yaşadığımız hayata bir anlam bulmak konusundaki acınası çabamizin bizi canimizi feda etmeye götürmesinden daha
zavalli bir durum düşünemiyorum.
Bazilarina göre hayat, uğruna ölecegin bir sey varsa anlamdir. Ne kadar şiirsel!
Peki ugruna ölecegin seyin anlamini belirleyen sey ne? Onu da buldun diyelim, onu anlamli kilan sey ne? Bu sekilde bir dön-güye girersin ve sonunda varacagin yer anlamsizliktir. Vatan için canını verirsin ama bakarsin ki aslinda bir devletin sahiplerinin bazi ticaret yollarin elinde tutması falan gibi bir sey için ölmüssündür. Devrim için canini verirsin ama eskisine rahmet okutacak birtakim zorbalarin iktidari ele geçirmesi için ölmüssündür. Allah icin canini verirsin ama her seye gücü yeten bir varligin neden senin canina ihtiyaç duydugunu
sorgulamayı kendine yasakladigin icin ölmüssündür aslinda.
Senin anlam sandigin, anlamanin bile isteye reddedilmesinden baska bir sey degildir.
Bütün bu arayis, hayatin soguk ve renksiz asil anlamin kabullenmekte zorluk çekmemizden kaynaklaniyor. Hayat
dedigimiz sey, karbon atomunun olaganüstü bilesik kurma
becerisi sayesinde haddinden fazla sismis sarmal seklinde bir molekülün hasbelkader…
Tesadüfen bile değil çünkü tesadüf diyebilmek için ortada birbirine tesadüf eden birden fazla şey olması lazım.
Oysa sadece hayat var ve sadece var olduğu için var. O yüzden hayatın kendisinden daha anlamlı bir şey yok.
Sayfa 88Kitabı okudu
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.