“Yine de Denise’e çok kaba davranıyorsun,” dedim.
“Ne bekliyorsun? Aynı dili konuşmuyoruz biz. Denise sosyal bir tip. İnsanlar ne düşünür, ne der, neyi beğenir? Onun derdi bunlar işte” Geniş göğsünü dövdü. “Oysa benim, benzeri olmayan, zavallı bir birey olarak benim kendi kaygılarım delilikten başka bir şey değil onun için.”
…….
“ onun mutsuz olduğunu çok iyi biliyorsun. Ve kendini onun mutluluğa layık olmadığını söyleyerek avutuyorsun. Ama onun iyiyle kötünün terazisini elinde tutmakla suçlarken senin de ona değer biçmeye hakkın yok. Zaten ölçüsü tartısı da yoktur bu işlerin. Denise’in yanılgılarıyla ona çektirdiğin eziyet arasında hiçbir bağ göremiyorum.”
“Peki niçin mutsuz ki o?” dedi Marcel. “ pek çok şeyden geçebilir insan. Ben de viskiden vazgeçtim…”
“ O senin meselen. Senin kendi ahlakını ona zorla dayatmaya hakkın yok. Sen kendi varlığına erişmenin peşindesin; kendine, onunkine değil. Yalnızca senin için geçerli olan bir deneyim bu. Uzun lafın kısası,” dedim biraz kızarak, “Denise’den günlerini nesneleri elleyerek geçirmesini isteyemezsin.
Sayfa 153Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.