Dünya çok fazladır bizimle; geç ve çok geçmeden,
Elde ederek ve harcayarak, yıkıp dökeriz güçlerimizi:
Az şey görürüz Doğada bizim olan;
Kalplerimizi bedava verdik, sefil bir rahatlık!
Çıplak göğsünü aya açan bu Deniz;
Bütün saatlerde inleyen rüzgarlar,
Ve şimdi yukarıda toplanmış olanlar uyumuş çiçekler gibi:
Bunun için ve herşey için, akordumuz bozulmuş bizim;
O kımıldatmaz bizi. Büyük Tanrı! Keşke
Bir Pulperest olsaydım memesini emen modası geçmiş bir itikadın;
Oylece belki görebilirdim, ayakta durarak üzerinde bu hoş otlak yerinin,
Anlık görünüşlerini beni daha az terk edilmiş hissettiren şeylerin;
Denizden yükselen Proteus'u görürdüm;
Ya da duyardım yaşlı Triton'un çelenkli boynuzumu üflemesini.
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.