Saçma bir kitap. Zaten güzelliği saçmalığında. Meursault aslında hepimiz gibi, toplum tarafından kendisine dayatılan hayatı yaşayan birisi. Aykırı değil kesinlikle. Sadece hayatın anlamsızlığının bilincinde. Bizim gibi kandırmıyor kendini. Yaşam ve ölüm arasındaki bu kısa sürede herşeyi olduğu gibi kabul ediyor. Böylece her şeye kolaylıkla uyum sağlayabiliyor. Her şey çok basit hayat gibi; evlilik , öldürme, hapsolma, idam. Sadece bu şeyleri belli kalıplara sığdırmaya çalışanlara alışamıyor. Kitabın bir çok yerinde sanki kendimi seyrettim yukarıdan. Zaten Meursault da öyle yaşıyor sanki. Bir bilgisayar oyununda kendini oynar gibi. Eninde sonunda oyunun biteceğini biliyor. Sonuç olarak herkese hitap etmese de, kendimden bir şeyler bulduğum bir kitap diyebilirim.
