Hayatımızın sahibi olduğumuzu onun bize zevkimiz için verildiğini sanıyoruz aptalca. Gerçekten de aptallık bu. Buraya gönderildiğimize göre birisi, bir görevle yollamış olmak gerekir bizi. Oysa yalnızca kendi sevinçlerimiz, kendi mutluluğumuz için yaşamamıza karar vermişiz biz. Mal sahibinin istediğini yapmayan işçi gibi bizim de sonumuzun kötü olduğu kuşku götürmez. Dünyanın sahibinin isteği de bu emirlerde var. Bu emirlere uysalar insanlar, yeryüzü cennete döner; insanlar akıllarının ucundan geçiremeyecekleri bir mutluluğa erişirler. Mutluluğu, gerçeği arayın, gerisi verilecektir size. Oysa biz arıyor, tabii bulamıyoruz. Asıl görevim, hayatımın amacı bu işte. Biri gitti, öteki başlıyor.
Diriliş
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.