Zira tek başıma ve başka her şeyden, mükemmel varlığa iştirak ettiğim bu azıcık kemål bizzat benden kaynaklanacak surette bağımsız olsaydım, aynı sebeple, mahrum bulunduğumu bildiğim bütün üstünlükleri yine kendimden edinebilirdim ve böylece bizzat ben de sonsuzluk, ezelî-ebedîlik, değişmezlik, her şeyi bilme, kaadir-i mutlaklık, yani nihayetinde Tanrı'da olduğunu fark edebildiğim bütün mükemmellikleri haiz olurdum. Zira, mümkün olduğu ölçüde, kendi tabiatım kadar Tanrı'nın tabiatını da tanımak için yaptığım bu muhakemelere göre, ancak ve ancak kendimde herhangibir ideasını bulduğum şeyleri mülahaza etmek mecburiyetimin, bir kemâl olup olmadığını gözden geçiriyordum ve mükemmellikte bir yerde eksik kalan şeylerden hiçbirinin Tanrı'da bulunmadığına, mükemmel olan diğer her şeyin ise bulunduğuna itimat ediyordum. Böylece şüphe, kararsızlık, hüzün ve benzeri şeylerin, Tanrı'da olamaya- cağını görüyordum ki ben de bunlardan masun/bağışık olsaydım memnuniyet duyardım. Sonra, bende bundan başka, duyulur ve cismanî birçok şeyin ideası vardı.
Sayfa 49Kitabı okudu
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.