Cervantes: Don Quijote adlı kitabında eleştirmen A. J. Close şöyle der: "Sancho herkesin bildiği gibi yontulmamış biridir; panza 'göbek' anlamına gelir ve karakter esasen 16. yüzyıl [İspanyol] komedilerindeki şaklabanları anımsatır: tembel, açgözlü, yüzsüz, çenesi düşük, ödlek, cahil ve hepsinden öte beyinsizdir." Freud'un üstbeninin o tipik zalimliğini, aman vermeyen sadizmini alırsak neye benzer? Sancho Panza'ya. Ve tıpkı Sancho Panza gibi, absürd ve itici üstben de çok fazla ciddiye alınmaması gereken bir karakterdir.
"Sancho'nun tam bir budala olamayacak kadar sağduyu sahibi olduğu ortaya çıkar," der Vladimir Nabokov Don Quijote Dersleri'nde , "ama tam bir baş belası olabilir." Hiç şüphesiz üstbenimizi tam bir baş belası ve görünürdeki makul hali içinde fazlasıyla ahmak bir parçamız olarak düşünmeye ihtiyacımız var. Başka bir deyişle, Don Quijote'ye istemediğimiz ölçüde benzesek de benzemesek de, kendimize daha ziyade Sancho Panza'nın bakış açısından bakıyor olabileceğimizi fark etmemiz gerekiyor. Yani hayattan
da yasak hazlarımızdan aldığımız tat kadar -hatta belki daha fazla- hakiki zevk atabiliriz. Sınırlayıcılığımızın bizi ne denli sınırladığını hafife almış olabiliriz. Birlikte bir şeyler yapmaktan aldığımız haz bu kadar ürkütücü olmak zorunda değil.
Sayfa 98Kitabı okudu
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.