Şeylerin zamanının istilasıyla sürükleniyorduk. Bir şeyi bekleme ile onun ortaya çıkışı, yoksunluk ile elde etme arasındaki uzun süredir tutturulan denge bozulmuştu. Yenilik ne bir itirazla ne de heyecanla karşılanıyordu, hayal gücünü de meşgul etmez olmuştu. Hayatın sıradan manzarasının bir parçasıydı. Hatta yenilik mefhumunun kendisi de yok olacaktı belki, tıpkı ilerlemeye mahkûm olduğumuzdan beri ilerleme fikrinin neredeyse yok olup gittiği gibi.
Sayfa 204 - can çağdaş 7. baskıKitabı okudu
·
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.