“O an şöyle düşündüm. Dünya ne garip bir yer, dedim. Dünyada yüz milyonlarca, milyarlarca kâfur ağacı yeşermiş -elbette kâfur ağacı olmasa da olur- üzerlerine güneş vuruyor, yağmur yağıyor, onunla birlikte de yüz milyonlarca, milyarlarca kuş o ağaçlara konup uçuyorlar. O manzarayı hayalimde canlandırınca içimi biraz hüzün kaplamıştı. “
“Neden?”
Herhalde dünya, sayısız ağaç, sayısız kuş ve sayısız yağmur damlalarıyla doludur. Öyle olduğu hâlde ben yalnızca bir kâfur ağacını ve bir yağmuru bile tam olarak anlayamadan ölüp gideceğim belki de. (…) “
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.