Karanlik günlerimde sığındığım, kan emici dostum dediğim rehinciyi nasıl da unutmuştum! Eşyalarım, evimdeki ufak tefek öteberi ve son kitabım birer birer yitip gitmişti orada. Açıkartırma günlerinde oraya gitmek kitaplarım iyi birinin eline düşünce sevinmek hoşuma gidiyordu. Saatimi tiyatro oyuncusu Magelsen almıştı,bundan neredeyse gurur duyuyordum; ilk şiirsel denememi yazdığım ajandamı bir tanıdık kışlık paltomu stüdyosundaki müşterileri için kullanmak isteyen bir fotoğrafçı
satın almıştı. Söyleyecek bir sey yoktu doğrusu.
Sayfa 96Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.