Ararsın, direnirsin, dolanırsın, oyalanırsın. Yüreğine ahlar dolar da hiçbir şey bulamazsın. Issız sahralar gibi yalnız gecelerde cılız bir ışık ararsın. Kendini tanımayan insan dünya zindanındadır. Bedeni köşklere kurulurken, ruhu karanlık kuyularda çaresizdir. İşte bunun içindir tüm ahlar ve yakınmalar. Bilemez ki insan; kurumuş, çorak bir kalbin toprağı ancak Allah sevgisiyle yeşerir ve ancak onunla neşelenir."
Sayfa 189 - HayatKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.