‘’…Ama onları yirmi yıldır seyrediyorum ve değişimi de fark ediyorum. Buradan telaşla geçerlerdi. Seyretmesi harikaydı. Nereye gittiğini bilen, oraya varmak için acele eden insanların telaşıydı o. Şimdi de acele ediyorlar ama korktukları için. Onları güden şey amaç değil korku. Hiçbir yere girmiyorlar. Yalnızca kaçıyorlar. Neden kaçıp kurtulmak istediklerini bildiklerini de pek sanmıyorum. Birbirlerine bakmıyorlar. Geçerken birine değince irkiliyorlar. Çok fazla gülümsüyorlar ama çirkin bir gülümseme biçimi bu. Neşe değil de yalvarma gibi. Dünyaya neler oluyor anlamıyorum.’’
Sayfa 99 - Pegasus Yayınları