Konuşmam gereken o kadar çok insan oldu ki geçmişte, her biriyle konuşmak için ciğerime bir çizik atıp, iç kanamalarımla acınacak hallerde bekledim. Sadece tek bir cümle söyleyebilmek için gözlerimden kanlar akana dek uykusuz ve yorgun geceler geçirdim soğuk odamda. Abartıyor muyum? Abartmayı dilerdim, evet.
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.