murakamiye doyamadan kitap bitiveriyor …
“Yani, sen ormanın içindeyken, ormanla aranda hiçbir boşluk kalmayacak şekilde ormanla bütünleşirsin. Yağmurun altındayken, yağmurla. Sabah olduğunda sabahla. Benimle birlikteyken, benimle. Böyle işte. Basite indirgersek.”
“Şimdi, sen benimle beraberken, aramızda hiçbir boşluk kalmayacak şekilde benimle bütünleşmiş halde misin?”
“Evet.”
“Nasıl bir duygu acaba? Yani senin tamamen sen olman ve benimle bütünleşmiş olman.”
Sayfa 612
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.