Biz güneşi sevdik, ışığa koştuk
Sonra destanlar gibi yaşadık yalnızlığımızı
O selamsız sabahsız kalabalıklar içinde
Yalnız kahramanların türküsünü söyledik
İnandık öylecene, sonuna kadar...
Sonuna kadar sevdik, gün geldi öldük
Arkamıza bakmadan yürürken ışığa doğru
İçimizde hiç bitmeyen bir sesti haykıran
Binlerce yıl beklemeye değer mi dirilmek için
Bugünden ölümsüzlüğe yürümek varken.
Sayfa 17
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.