“Ben insan kalbiyim maddenin ve balçıktan yaratılmış insanın yasalarının tutsağı… Güzelliğin yurdunda ve hayat kaynaklarının yamacında, insan tarafından duygulara dayatılan yasaların kafesine hapsolmuşum. Yaratıkların iyilikler beşiğinde ve aşkım elleri arasında, terk edilip mahvolmuşum, çünkü bu iyiliklerin meyveleri ve bu aşkın ürünleri bana yasak. İnsanların törelerine ve yargılarına göre, bende arzu uyandıran her şey bir utanç ve rezillik olmuştur.
Ben insan kalbiyim, toplum yasaklarının karanlığına mahkûm, yıkılıp gitmişim. Yanılgıların zincirleriyle bağlanmış, can çekiştim. Uygarlığın bozuk düzeninin köşelerine terk edilmiş, ölüp gittim. Bu sırada tek kelime etmedi insanlık, gözleri kuruydu ve gülerek bakıyordu.”
Sayfa 23Kitabı okuyor
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.