"Biliyorum, bir gün dayanamayacak küçük kalbim. Arkamı dönüp güvendiğim ve inandığım her şeye veda edeceğim."
·
179 görüntüleme
Nilgün'üm
Ölümü üzerine bir giysi gibi giyip kuşanan, cesur ve narin kuşum. Seni karşıtlıklarınla seviyorum. Seni anlayabiliyorum ruhunun içsel solgunluğunda. Benzer şiirler, benzer yaralarımız, örtüşüyor şu canımızın kapısız, penceresiz odalarında. Nefes alıyor, veremiyor geri, boğuluyor sözcükler yaşamın köhne satırlarında. Ahh ne çok acı veriyor, yazgımızda duramayıp yiten insan parçaları. Nicedir anlaşılamadı sevilmenin bir adım geri attığı, anlaşılmanın önünde. Oysa diz çökmüşlüğü bile vardı şiirlerinin, defterlerin arasında yanıp sönen kimsesiz fenerlere. Anlaşılmama bataklığına saplanmış, el uzatıyordu ince bileklerimiz. Tutunmağa çalıyorduk bedenimizi, elimize yüzümüze bulaşıyordu boyumuzu aştı aşacak çamurları sonsuz yargıçların. Saçlarımıza ölüm çiçekleri takmak kalıyordu şu vicdan suyundan oluşamamış dünyanın kıtalarında. Yani yürümek bataklıklar içre, sessizce yok'laşmak...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.