Beyza: Bazen Yoruluyor İnsan Bazen öyle bir umutsuzluğa düşüyor ki insan, Eline dünyaları versen umurunda olmaz. Çünkü kırgındır hayata karşı, Kırgındır insanlara, etrafında olanlara, Kırgındır yaşamak zorunda kaldıklarına. Elinden bir şey gelmemesine kırgındır, Boşa giden çabalarından, Hayallerinin sürekli yıkılmasından, Hep yanlış anlaşılmaktan...

Bazen Yoruluyor İnsan Bazen öyle bir umutsuzluğa düşüyor ki insan, Eline dünyaları versen umurunda olmaz. Çünkü kırgındır hayata karşı, Kırgındır insanlara, etrafında olanlara, Kırgındır yaşamak zorunda kaldıklarına. Elinden bir şey gelmemesine kırgındır, Boşa giden çabalarından, Hayallerinin sürekli yıkılmasından, Hep yanlış anlaşılmaktan yorgundur insan. Bazen de susar insan, Hani dile gelse dertler, dayanmaz yürekler… Öyle bir gün gelir ki Dostun bir tebessümü yeter aslında Ama bunu bile çok görürler cana. O yüzden susar, sadece susar bazen insan… Uzun uzun anlatmaya kalksa Anlayanı olmaz zaten. Bu yüzden umutsuzluğa Çaresizce sarılır bazen insan… Bu yüzden yalnızlığa Umutsuzca gömülür gider insan… Bazen de uzaklaşır insan, Sığındığı limanlardan çok uzaklara Öyle bir dalıp gidiyor ki Uçsuz bucaksız bu dünyanın ortasında Kocaman bir mutsuzlukla Tek başına kalıyor insan. Canından bıkmışçasına, ölürcesine Arkasına bakmadan gitmek istiyor bazen insan. Uzun uzun anlatmak değil, Sessizce uzaklaşmak, Hem de her şeyden, herkesten... Kendi taşıdığı candan bile Sıyrılıp gitmek istiyor bazen insan. Yaman Karaca

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza