Sessizliğe büründüm sevgilim,
Günlerdir dilimin ucunda kelimeler, boğazımda düğümler halinde.
Seni üzmemek, sensizliğe mahkum olduğumu kabullenmemek için susuyorum.
Karanlıklar kapladı kalbimi, güneş ışığı ulaşamıyor artık içime.
Senin yokluğun bir ağırlık gibi çöktü göğsüme, nefes almamı zorlaştırıyor.
Gözlerimi kapatıyorum, seni görmeye çalışıyorum.
Ama her seferinde karanlık bir boşlukla karşılaşıyorum.
Ellerimi uzatıyorum, seni tutmak istiyorum.
Ama sadece soğuk havayı hissediyorum.
Artık bir umudum kalmadı sevgilim.
Ne yaşama sevincim, ne de savaşma gücüm.
Sadece sessizliğe gömüldüm, karanlıkta kaybolup gidiyorum.
Belki bir gün güneş tekrar doğar, belki bir gün kalbimdeki buzlar erir.
Ama şu an için tek bildiğim, sensiz yaşayamayacağım.
Anlıyor musun?
Sensiz bu dünya anlamsız, bu hayat çekilmez bir yük.
Seni sevmeyi, seninle nefes almayı özlüyorum.
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.